Yılın beşinci ayı da bitiyor bugün. Yerel seçimlerin üzerinden de tam 2 ay geçti. Mayıs ayı çok önemli dedik ama, kim duya kim anlaya… Ortalık oldukça kaygı verici, başkanlar makamlarına mı alışamadı yoksa etrafları tarihin görmediği kadar fazla karakoncoloslarla mı doldu bilemem. Ben aldığım bir kişisel kararı söyleyeyim size. Haziran ayı boyunca İzmir Büyükşehir Belediyesi ve Başkan Sevgili Cemil Tugay’dan bahsetmeyeceğim. Ama tabii ki izleyip not alacağım. İlçe belediyelerinden ise, sadece dikkatimi çekenleri yansıtacağım. Daha ikinci ayda personeline mobbing zulmü yapan ve başkanları tamamen kendi çıkarları için yanlış yönlendirenleri tek tek deşifre edeceğim.
CHP ne olduğunun farkında değil sendikalar ise hiç değil… Asıl sorun işten çıkarılmaktan beter işte kalanların yaşadığı zulümler. Eğer ben bunları açıkladım açıklayacağım diye başkanlar ya da CHP kızacaksa bana buyursunlar ki demokrasi kalibrelerini de görmüş olurum.
Haziran ayında size neredeyse normal görülen “kontrolsüzlükleri” anlatacağım. İktidardan muhalefete, bakanlıklardan belediyelere denetimsizlikler ve kontrolsüzlükler adeta kural olmuş. Özellikle de gıda sektörü tam bir başıbozukluğun hüküm sürdüğü alan.
Bu haftalık bu kadar… Pazartesi’ye kadar hoşça kalın.
Ne mutlu Türküm diyene.
