31 Mart seçim sürecini eleştirdim. Eleştirdim zira, özellikle CHP ile AKP’nin büyükşehir ve ilçe adayları, görev yapacakları İzmir’in gazetecilerine hep tepeden baktılar, ciddiye almadılar. Neredeyse tümü, belki de çuvallar dolusu para verip, kentlerine adeta hakaret eden cahil ve kibirli ekran kuşlarıyla konuşmaya önem verdiler.
Şu anda İstanbul’da havalı havalı “yazar konuşur” şahısların bazılarının, freni kopmuş un kamyonu gibi 3 aylık başkanlara girişmelerini kabul edemem, gazetecilik sayamam!
Cemil Tugay’dan Hamza Dağ’a, Nilüfer Mutlu’dan diğerlerine yönelik “İstanbul kaynaklı” ciddi yüklenmelere “oh olsun” demem gerekse de vicdanım el vermiyor.
12 Temmuz’da üstelik de Alsancak’ta meydana gelen iki ölümlü elektrik vakasında, üç aylık başkanları hedefe koymak kadar cehalet olamaz. Hele de Konak Belediye başkanının böyle bir olay karşısında normal olarak bozulan sinirleriyle “cinayet vurgusu” nu tebessüm refleksiyle yapmasını, İstanbul’dan bir zatın eleştirmesi cehaletin geldiği hazin noktadır.
Bu hazin olay hem büyükşehir hem de konak belediyelerinde ciddi bir organizasyona neden olmalı. Bu konuda benim de önerim var ama, arama nezaketi göstermeyeceği için başkanlar, yarın size anlatacağım. Şu kadarını söyleyim ki, büyükşehir ve ilçelerde olması gerek halkla ilişkiler tamamen halkla çelişkilere dönmüş, başkanlarla halkın arasına herşeyologlar girmeye başlamış.
Haydi bugün de eyvallah, aman adım atarken dikkat edin sokakta. Gördüğünüze aldanmayın, duyduğunuza da hemen inanmayın!
