Yaşamlarımız öylesine bencilleşti ki, yaşadığımız olayları bile yorumlayamıyoruz. Çocuklarımıza, gençlerimize neler oluyor anlamıyoruz. Hepimizin elinde o Allah’ın belası cep telefonları, tabletler, çocuklarımız bilgisayar karşısında resmen birbirimizden uzaklaşıp girdiğimiz bunalımlarım bile farkında değiliz.
Eskişehir’de 18 yaşında bir genç, elinde bıçak, üzerinde bilgisayar oyunlarındaki tipleri andıran korkunç bir kıyafetle insanları açtığı canlı yayında bıçaklıyor. Böyle bir olay ancak Amerika sokaklarında ve filmlerinde olur diye düşünürdüm. Ya annesini, babasını, ninesini, dedesini kıtır kıtır kesen çocuklar ve torunlar ne olacak? Artan madde bağımlılığı, ilkokul bahçelerinde dadanan torbacılar, çatır çatır yıkılan yuvalar, birbirine kıyan eşler, ortada kalan çocuklar?
Yahu biz böyle miydik? Yaşı 50 ve üstünde olanlar neden konuşmuyorsunuz? Freni kopmuş un kamyonu gibi yuvarlanıyoruz hayat yokuşunda.
Kardeş kardeşe güvenmiyor, çocuk annesini babasını huzurevlerine kapatıyor, gelin kaynanasına, kaynana gelinine düşman ve ekranlarda o eli silahlı başı külahlı saçma sapan diziler, yarışmalar, sit komlar…
Hükümetin eğitim, sağlık, gençlik spor bakanlarının zerre umudunda değil nereye gittiğimiz. Eğitim bakanı birbirinden acayip tarikatlarla cennete gitme peşinde de okullarda neler oluyor farkında değil. Sağlık Bakanı yeni ya, ilk işi İzmir’i tarumar etmek oldu. Kültür bakanının kültürle işi yok, varı yoğu turizm, oteller. Gençlik bakanı neredeyse yurtlardaki bozuk yemekleri savunacak durumda. Muhalefet mi? Alayı binmiş bir yalan alamete, gidiyor kim bilir nereye?
Bugün size İzmir mezarlıklarındaki devrim gibi düzenlemeleri anlatacaktım değil mi? Yahu millet, yaşarken nasıl yaşadığımızın farkında değiliz, ölünce nasılsa bizi de atarlar bir çukura. Haydi bugünlük eyvallah.