Pelerinsiz kahramanlar... Onlar sessiz sedasız, belki de kimsenin farkına bile varmadığı bir özveriyle adeta hayatlarını çocuklarına adarlar. İşte bu kahramanlar hem anne hem baba olmuş evlatlarını ilgi, sevgi ve şevkatle en iyi şekilde yetiştirmek için kendi hayatlarından feragat eden annelerimizdir...    

Hayat her zaman umduğumuz gibi ilerlemez

Toplumumuzda anneler ve babalar arasındaki rol dağılımı uzun yıllardır belirli kalıplar içinde. Ancak hayat bazen bizden çok daha fazlasını alır ve bu kalıplara sadık kalmaz, anneler sadece annelik rolünü değil aynı zamanda babalık rolünü de üstlenmek zorunda kalırlar. Çocuklarına babalık yapan anneler bu zorlu yolculukta çocuklarını en iyi şekilde yetiştirmek için olağanüstü çaba sarf ederler.

Annelik başlı başına zorlu bir serüvenken aynı zamanda baba rolünü de üstlenmek, bu süreci daha da zor hale getirir. Ancak hiçbir zaman pes etmez karşılaştıkları her engelde daha da güçlenirler. Annelerimiz çoğu zaman kendi ihtiyaçlarını geri planda tutar, her an çocuklarını mutlu etmek ve daha iyi bir gelecek sunmak için kendi isteklerini, hayallerini rafa kaldırırlar...

Fedakarlık... 

Sabahları gün ağarmadan kalkıp işe gider, akşamları çocuklarının önüne bir kap sıcak yemek koymak için didinirler. Onlar için bir gün 24 saatten çok daha fazlasıdır. Çünkü hem kariyerlerini sürdürebilmek hem de çocuklarına yeterince zaman ayırabilmek büyük fedakarlık gerektirir. Gün boyunca yorgunluk nedir bilmeden sadece çocuklarının geleceği için çaba harcarlar... Bu yaptıkları fedakarlık ise kalplerindeki sevginin ne denli büyük olduğunun bir göstergesidir. 

Çocuklarının okul başarılarından sosyal gelişimlerine kadar her alanda aktif rol oynar, adeta hayatın yükünü tek başına omuzlarında taşırlar. Kimi zaman yorgunluktan bitap düşerler ama evladının her bir başarısı her bir gülümsemesi bütün yorgunluklarını unutturur. Çünkü bir annenin kalbi çocuklarının mutluluğu için atar ve o mutluluğu evlatlarının gözünde gördüğünde emekleri karşılık bulmuştur.

Kelimeler kifayetsiz kalıyor...

Bir annenin hakkını ödemek mümkün müdür? Bana soracak olursanız eğer, hayır. Öncelikle kendi annem sonra bütün annelerimizin azmi ve sevgisi karşısında derin bir minnet duygusu hissediyorum. 

Onlar bütün zorluklara meydan okuyarak çocuklarına en iyi geleceği sunmak için mücadele eden pelerinsiz kahramanlardır. Kendi annemi düşündüğümde bana olan sevgisi ve desteği aklıma gelir. Onun sevgisi ve azmi bana her daim güç vermiştir. Annelerimizin sevgisi, emeği ve sabrı o kadar değerli ki kelimelerle ifade edilemez.


Sevgi, emek ve şefkatle bizleri yetiştiren annelerimize sonsuz teşekkürler. Hoşça kalın...