Bir yaz çocuğu olarak, güneşin sıcak kollarında geçen o uzun günlerin ardından sonbaharın sessizce yaklaşması, içimde bir hüzün yaratıyor. Yaz mevsimi bana hep coşkulu anları anımsatıyor. Sahilde geçen günler, güneşin sıcak ışıklarında dans eden mutluluğum... Ancak, bu neşeli günlerin sona ermesiyle birlikte kalbimde bir boşluk hissediyorum. Ağaçların yaprakları sarıya, turuncuya dönüştüğünde, içimde de bir şeylerin sararıp döküldüğünü hissediyorum. Kışı hiçbir zaman sevemedim, getirdiği melankoliyi yağmurlu karanlık havaları... Bana göre değil.
Neden sevemedim?
Sonbahar, pek çok insan için nostaljik bir güzellik sunarken benim için kaybolmuş bir ruh gibi hissediyor. Ağaçların yapraklarının dökülmesi, bir tür veda gibi geliyor. Yağmur damlaları pencere camlarına vurduğunda, çoğu insan sıcak çay ve battaniye eşliğinde keyif yaparken, benim içimi bir huzursuzluk kaplıyor. Karamsar düşünceler içinde kayboluyorum. Yağmurlu günler, içimde bir yalnızlık duygusu uyandırıyor; dışarıda sırılsıklam olmuş bir gibi hissediyorum. O anlar, beni içsel bir buhranla baş başa bırakıyor ve bu konuda benim gibi düşünün çok fazla insan olduğuna eminim.
Kışın Karanlık Yüzü
Kışın yaklaşmasıyla birlikte, doğanın karanlığa gömülmesi ruh halimi etkiliyor. Dışarıda rüzgârın sesi yükseldiğinde, içimdeki huzurun kaybolduğunu hissediyorum. Soğuk havalar, evin sıcaklığını daha da özlememe neden oluyor. Kışın kasvetli günleri, yalnızlık hissimi daha da derinleştiriyor. Diğerleri kışın güzelliklerini kutlarken, ben şimdiden karanlık düşüncelerin içinde kaybolmuş bir haldeyim.
Hüzün ve Yeniden Doğuş
Fakat belki de bu hüzün, içsel bir yolculuğa çıkmamı sağlıyor. Her mevsim, kendi hikayesini ve duygusunu getiriyor; belki de hüzün ve sevinç, hayatın ayrılmaz iki parçası. Sonbaharın getirdiği bu melankoli, hayatın geçiciliğini hatırlatıyor. Doğanın sürekli değişimi, değişimin kaçınılmaz olduğunu gösteriyor. Bu nedenle, belki de sonbaharın gelişine hüzünle bakmak yerine, onun getirdiği derin duyguları kucaklamalıyım.
Yeni Başlangıçlar
Hayat, her mevsiminde farklı renkler ve duygular sunuyor. Belki de en önemli olan, bu geçişleri nasıl karşılayacağımız. Kışın soğuk günlerine hazırlık yaparken, sonbaharın bana kattığı hüzün dolu derinliği unutmamalıyım. Belki de bu sonbahar, içsel yolculuğumda yeni bir kapının aralanmasına vesile olacaktır. Her son, bir başka hikayenin başlangıcıdır; ve belki de sonbahar, yeni başlangıçların müjdecisidir. Keşke yazlar hiç bitmese... Dört mevsim güneş açsa... Ben yine her zaman yazı beklerim.
Tekrar görüşünceye kadar son sıcak güneşin keyfini çıkarın, hoşça kalın...
